Danuta Siedzikówna – Żołnierze Niezłomni w Parku Jordana w Krakowie

Danuta Sziedzikówna „INKA”

3 IX 1928 – 28 VIII 1946

Danuta Siedzikówna ps. „Inka” urodziła się na skraju Puszczy Białowieskiej w Guszczewinie koło Narewki, pow. Bielsk Podlaski , w rodzinie leśniczego, który po agresji sowieckiej na Polskę został wywieziony na Sybir i zmarł w Teheranie po opuszczeniu ZSRR z armią gen Andersa . Matka działała w Narewce, w siatce AK, ale w 1943 r. została rozstrzelana. Młodziutka Danusia, wraz ze swoją siostrą, kontynuowała działalność matki. Zaaresztowana przez UB w maju 1945 r. uciekła w drodze do Hajnówki i dostała się do 5. Wileńskiej Brygady AK mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, gdzie pełniła funkcję sanitariuszki.

Zaaresztowana przez UB w lipcu 1946 r,. w Gdańsku – Wrzeszczu, przy ulicy Wróblewskiego 7, została skazana 3 VIII 1946 r. przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku na karę śmierci i zamordowana na kilka dni przed swoimi urodzinami odmawiając przed śmiercią zwrócenia się do Bieruta z prośbą o ułaskawienie.

Przed śmiercią w grypsie więziennym do babci napisała w grypsie.

‘Powiedzcie mojej Babci, że zachowałam się jak trzeba’

Została rozstrzelana rankiem 28 VIII 1946 r. o godz. 6.15 strzałem w głowę przez dowódcę plutonu egzekucyjnego ppor. Franciszka Sawickiego, ponieważ egzekucja z udziałem żołnierzy KBW się nie udała – żaden nie chciał zabić „Inki”, strzelali z odległości trzech kroków.

Wyrok śmierci na sanitariuszkę był komunistyczną zbrodnią sądową. Miejsce pochówku „Inki” zostało przez UB utajnione. Trwają jego poszukiwania w Gdańsku.

Odznaczona pośmiertnie w 2006 r., przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pomnik „Inki” w Parku Jordana w Galerii Wielkich Polaków XX wieku został odsłonięty 16 września 2012 r.